Kore: Sendikalar Güvencesiz İşçilerle Buluşuyor

"Mum Işığı Hareketi'nin ardından işyerinde demokrasi isteyen güvencesiz işçiler sendikalara hızla sendikalara üye olmaya başladılar. 2017 yılından bu yana 300 bin yeni üye kazandık. Asyalı işçiler, çok uluslu şirketlerin tedarik zincirlerinin en altında en düşük ücretlerle ve en kötü koşullarda çalışıyorlar. Bölge ülkeleri çok büyük eylemlere ve grevlere şahit oluyor." Mikyung Ryu, KCTU Uluslararası İlişkiler Müdürü

Kore Sendikalar Konfederasyonu (KCTU) Kore'nin en büyük sendikal örgütüdür. Hem özel sektörde hem de kamu sektöründe yaklaşık 1 milyon üyemiz bulunuyor. Bağımsız ve demokratik emek hareketinin mirasçısı olarak 'sınıf mücadelesi', 'işçiler arası dayanışma' ve 'toplumun dönüştürülmesi' gibi temel ilkeleri savunuyoruz. Bu açıdan DİSK ve KCTU arasında yakın bir yoldaşlık ilişkisi olduğunu söyleyebiliriz

Kore'de hala sendika kurmanın, sendikaya üye olmanın önünde ciddi engeller bulunmakta. Sendika düşmanı bir atmosfer olduğunu söyleyebiliriz ve sendika üyelerinin üzerinde baskılar devam ediyor. Kendisini emek dostu olarak tanımlayan yeni hükümet bile ILO'nun temel sözleşmelerini henüz onaylamadı. KCTU, son yıllarda farklı sektörlerdeki güvencesiz işçilerin örgütlenmesine odaklandı. Bunu yaparken bir yandan da temel işçi haklarının geliştirilmesi için kampanyalar düzenledik. Özellikle 2017 yılındaki "Mum Işığı Hareketi"nin ardından demokrasi ve işçi düşmanı cumhurbaşkanının yargılanması sağlayan halk kitleleri iş yerlerinde de demokrasi talep etmeye başladı. Bunun bir sonucu olarak çoğu genç, kadın ve güvencesiz işçilerden oluşan yaklaşık 300.000 kadar yeni üyeye ulaştık.

Dünyadaki pek çok başka ülkede olduğu gibi Kore'deki işçiler de toplumsal kutuplaşmadan ve eşitsizlikten sert bir şekilde etkileniyorlar. Bu yüzden işçiler arasında birliği ve dayanışmayı sağlamanın her zaman olduğundan daha da önemli olduğuna inanıyoruz. Bütün işçilerin sendikal haklarının güvence altına alınması talebiyle yoğun bir kampanya yürütüyoruz. "Ultra esnek" çalışma biçimleri nedeniyle her geçen gün daha fazla işçi temel haklarından mahrum bırakılıyorlar. Pek çok işçi artık işçiyi statüsünde sayılmıyor bu nedenle sendikal haklardan ve iş kanunun koruyucu maddelerinden faydalanamıyorlar. İş kanunundaki dar anlamlı işçi kavramının değiştirilmesi için kampanyalar yürütüyoruz. Ücretli çalışan herkesin temel işçi haklarından faydalanması gerektiğini savunuyoruz.

Son yıllarda Asya'nın güçlü bir işçi hareketinin merkezi olduğunu söyleyebiliriz. Bangladeş, Kamboçya ve Endonezya'da asgari ücretin yükseltilmesi için büyük eylemler ve grevler düzenlendi. Filipinler'de güvencesiz çalışma koşullarına ve sendikal baskılara karşı büyük mücadeleler yaşandı. Asyalı işçiler, çok uluslu şirketlerin tedarik zincirlerinin en altında en kötü koşullar ve en düşük ücretlerle çalışıyorlar. Bu ülkelerin hükümetleri daha fazla yabancı yatırım çekebilmek için yasaları ve işçi haklarını kötüleştiriyorlar. Sendikacılar suçlu gibi gösteriliyor. KCTU olarak bölgedeki bağımsız ve demokratik sendikalar arasındaki dayanışmayı güçlendirmeye çalışıyoruz. Böylece bölgedeki dönüşüme öncülük edecek bir işçi hareketi inşa etmeye çalışıyoruz.

"Sendika inkarcılığı dediğimiz hastalığa tutulan işçiler sendikalara güvenlerini kaybediyorlar. Kesin tedavi hükümetten ve işverenlerden bağımsız, işçilerin doğrudan yönettiği sendikaların kurulması ve güçlenmesidir." KTR Genel Başkan Yardımcısı Profesör Pavel Kudyukin

Rusya Emek Konfederasyonu (KTR), bütün Rusya genelinde taban hareketiyle kurulmuş bağımsız işçi sendikalarından oluşur. KTR üyesi sendikalar taşımacılık, imalat, otomotiv, inşaat, gıda, hizmetler, küçük ve orta ölçekli işletmeler, kültür, eğitim ve sağlık işkollarında faaliyet yürütmektedir.

KTR'nin yakın dönem için önceliği kamu sektöründe bağımsız işçi hareketinin geliştirilmesidir. Kamu hizmetleri için her geçen yıl daha az bütçe tahsis edilmektedir. Ancak nüfusun sağlık, bakım ve eğitim ihtiyaçları artmaktadır. Bu zıtlık bu alanlardaki işçilerin çalışma koşullarını sürekli ve keskin şekilde kötüleştirmektedir. Bu durum, bağımsız sendika hareketinin oluşması ve işçilerin örgütlenmesi için önkoşulları yaratıyor. Örneğin, Sağlık Sendikası geçtiğimiz yıl boyunca çok sayıda etkili eylem düzenlemiş ve üye sayısını hızla arttırmıştır. Daha önce hiçbir sosyal harekete katılmayan genç işçiler sendika faaliyetlerinde aktif olarak görev almaya başlamıştır.

Başka bir önemli deneyim de Novoprof sendikasının gelişimidir. Gıda ve bankacılık sendikalarının birleşmesiyle kurulan bu yeni sendika, geleneksel mesleklerden gelen sendikacılarla hizmet sektöründeki işçileri bir araya getirmiştir. Örneğin fabrika işçileriyle e-ticaret gibi yeni bir alanlardan gelen işçileri buluşturmuştur. Böylece yeni ekonomi adı verilen ve belirsiz bir mevzuata tabi olan alanlar da bile genç işçiler sendikal mücadeleye dahil olmuştur.

Ayrıca otomotiv işkolunda dikkat çeken bir sendika faaliyeti yürütüyoruz. Yıllık araba satışlarının azalmasına, bazı fabrikaların kapatılmasın rağmen sendikalar güçlenmektedir. Kitlesel işten çıkarmalara ve baskılara karşı işçiler KTR üyesi MPRA saflarında buluşmaktadır.

KTR'nin faaliyetlerinin yasal ve sosyal zorluklarla karşı karşıya olduğunu söylemeliyiz. Öncelikle Rusya Federasyonu'nda örgütlenme özgürlüğünün yasalar ve işverenler tarafından sürekli ihlal edildiğini belirtmeliyim. Çünkü herkes işçilerin birlikte hareket etmesinden, birlikte hakkını aramasından korkuyor.

İşçi haklarını korumak için en etkili yöntem şüphesiz grevdir. İş kanunu grev hakkını karmaşık uygulamalar ve zorunluluklarla kullanılmaz hale getirmektedir. Örgütlenmeye çalışan işçiler her zaman psikolojik, ekonomik ve cezai baskı altındadır. Bağımsız sendikalara yönelik baskılar ve ayrımcılık sistematik hale gelmiş ve sıradanlaşmıştır.

Geleneksel sendikalar devlete ve işveren derneklerine bağımlıdır. Bu ilişkiler, işçilerin çoğunluğunda sendikalara yönelik bir güvensizlik yaratmaktadır. Bu durumu "sendika nihilizmi" olarak adlandırabiliriz. Bu hastalığa tutulan işçiler, sendikaların işçi haklarının korunmasındaki rolünü inkar ediyorlar. Bireysel kurtuluş peşinde koşuyorlar hatta iş arkadaşlarına karşı düşmanlık besliyorlar.

Kesin tedavi hükümetten ve işverenlerden bağımsız, işçilerin doğrudan yönettiği sendikaların kurulması ve güçlenmesidir.

KTR bu amaçla işçi eğitimlerine büyük önem vermektedir. Yetişkinlere yönelik uygulamalı eğitim çalışmalarına ağırlık veriyoruz. İşçilerin, bireysel veya toplu iş uyuşmazlıklarına anında müdahale edebilecekleri bir donanım kazanması için çalışıyoruz. Yerel işçi önderleri işçi haklarını korumak için toplu eylem düzenlemeyi öğrenmeli. İşyeri komiteleri ve yerel komiteler aracılığıyla haklarını savunan eğitimli bir işçi hareketi yaratmaya çalışıyoruz. Bunlara ek olarak sendika kültürünün bir parçası olacak şekilde demokratik değerlerin işçiler arasında yayılması gerektiğini savunuyoruz.